اولین روز بارانی را بخاطر داری ؟

غافلگیر شدیم ... چتر نداشتیم ... خندیدیم ... دویدیم

به شالاپ شلوپ های کف خیابان عشق ورزیدیم .

دومین روز بارانی را چطور ؟

پیش بینی اش را کرده بودی چتر آورده بودی .

من غافلگیر شدم ... سعی می کردی من خیس نشوم

شانه سمت چپ تو کاملا خیس شده یود ...

سومین روز بارانی را چطور ؟

گفتب سرت درد می کند حوصله نداشتی سرما بخوری

شانه سمت راست من کاملا خیس شد  ...

و چند روز پیش را بخاطر داری ؟

با یک چتر اضافی آمدی .

مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر در چشمانمان نرود دو قدم دورتر از هم راه برویم

فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم

تنها برو ... (دکتر علی شریعتی )

باران بهانه بود تا زیر چتر من تا انتهای کوچه بیایی

کاش نه کوچه انتهایی داشت و نه باران بند می آمد .